Mendoza, Valparaïso en Santiago

Na een aantal weken door Patagonië waren we wel weer toe aan een andere omgeving, daarom was onze volgende bestemming Mendoza.

Mendoza is een stad dat een kilometer of 700 noordelijker ligt dan onze laatste plaats Bariloche. De stad staat vooral bekend om zijn wijnen, het is namelijk DE wijnstreek van Argentinië en misschien wel van heel Zuid- Amerika!

We kwamen op zondagmorgen aan in deze stad. We hadden een hostel geboekt aan de hoofdstraat van Mendoza genaamd Mendoza Inn. Een prima hostel met een leuke gezamenlijke plaats en lekker een zwembad in de achtertuin. We zijn deze zondag traditioneel begonnen, door eerst de stad te gaan verkennen. Al snel bleek dat er op zondag, net als in alle andere plaatsen in Zuid- Amerika weinig te beleven was. Alles was gesloten. We hadden dus snel besloten om er een lekker rustige dag van te maken.

De maandag, eigenlijk hetzelfde verhaal. Heel Argentinië had een soort bank- holliday. Wederom de hele stad gesloten dus. Alleen hadden we nu geen zin om de hele dag in het hostel te blijven hangen. We zijn gaan wandelen naar een heuvel genaamd, Cerro de la Gloria. Men had ons in het hostel een goed uitzicht beloofd over de stad en de omgeving. Het was een leuke wandeling, maar verder waren we alledrie wel van mening dat het allemaal niet heel bijzonder was en daarbij viel het uitzicht ook nog best wel tegen. In de avond zijn we nog gezellig uit eten geweest en hebben we een drankje gedaan in de stad, wat wel gezellig was. Bleek er toch nog wat leven te zijn in de stad.

Dinsdag was de dag in Mendoza. Op de laatste dag in deze plaats wilde we één van de bekende wijntours op de fiets gaan doen. Heel simpel gezegd bestond de wijntour uit een klein stukje fietsen en heel veel wijn drinken.

Wij hadden onze tour geboekt bij de bekende mr. Hugo, waar we meteen al een aantal andere Nederlanders tegen kwamen, waar we uiteindelijk de hele dag mee zijn opgetrokken. Na een klein stukje fietsen kwamen we aan bij de eerste wijnfabriek, genaamd Bodega Domiciano. Hier begonnen we aan de eerste wijnproeverij en vervolgens hebben we ook een rondleiding gehad.

Hierna besloten we met een groep, er waren tijdens de proeverij nog een aantal gezellige mensen aangeschoven, door te fietsen naar een olijvenproeverij. Hier hebben we verschillende producten geproefd die van olijven zijn gemaakt en een aantal lekkere likeurtjes konden natuurlijk niet achterblijven.

Aangezien de drankjes redelijk rap gingen hadden we besloten om tijdens de volgende stop ook even te lunchen. En een beter lokatie hiervoor dan een biergarten bestaat bijna niet. Onder het genot van een biertje hebben we met de groep gezellig even geluncht.

Na de lunch snel op naar de volgende wijnfabrikant, Bodega Trapiche. Daar aangekomen dachten we helaas al te laat te zijn, totdat de bewaker zei dat ze net begonnen waren met de rondleiding, maar dat we nog wel mee konden doen met de proeverij, score!! Wij dus snel aangesloten bij de groep voor de proeverij.

Vervolgens zijn we snel weer op de fiets gesprongen om een volgende wijnproeverij te bezoeken, totdat we door de politie werden tegen gehouden. Deze gaven aan dat iedereen terug moest naar de organisatie van de wijntours. Het was te lang fietsen naar de volgende wijnproeverij. Zonde, maar er zit niks anders op.

Om de wijntour goed af te sluiten zijn we daarna nog met de gehele groep naar een lokale wijnbar gegaan waar we de avond gezellig afgesloten hebben.

Volgende dag was een reisdag, bestemming: Valparaiso in Chili. Moet wel even gezegd worden dat de busrit één van de mooiste was die we tot nu toe gehad hebben. Waar de grensovergang alleen al op meer dan 3500 meter hoogte lag en we langs de hoogste bergen van heel Zuid- Amerika reden.

Valparaiso is een heel kleurrijke havenstad aan de westkust van Chili. Gelegen tussen en op een heleboel heuvels en waar elke heuvel in principe zijn eigen wijk is. Wij zaten zelf in de wijk van 'Cerro Allegre'. Een wijk die door Unesco beschermd wordt, vanwege de vele graffiti tekeningen op de muren. Er is geen muur die in deze wijk niet beschilderd is.

Bij aankomst in ons hostel, Casa Fischer Hostel, werden we meteen door Denise, een Nederlandse dame die bij ons op de kamer lag, uitgenodigd om mee te gaan op een eerste trip. Ze was namelijk van plan een avondtocht te doen op een boot om zo vanuit de zee Valparaïso by night te zien. Wij waren er snel uit en zijn toen gezellig mee op stap gegaan.

De boottocht zelf was niet heel lang, maar het uitzicht was zeker de moeite waard. Daarnaast zijn we ook nog langs een boei gevaren waarop enorme zeeleeuwen lagen. Vervolgens zijn we met zijn alle op stap gegaan en de club in gedoken tot de late uurtjes.

Dag twee was een vrij rustige dag. We waren naar valparaiso gekomen voor het strand, maar als het weer tegen valt, wat moet je dan? We hadden maar besloten om te gaan lunchen om vervolgens de kapper maar eens te bezoeken, dat was weer hoog nodig namelijk. In de avond, zijn we wederom op stap geweest. Het leuke was, dat één van onze lifters uit Patagonië, Blandine, ook in Valparaiso was. Hier hadden we dus mee afgesproken en ze is deze avond gezellig mee geweest de club in.

Op de vrijdag hebben we overdag, na wederom geluncht te hebben in ons lunchtentje ( 5.500 peso's voor een heerlijk drie gangen menu), deelgenomen aan een free walking tour. Dit om toch wat meer van de stad zelf te zien. Na eerst wat uitleg over de stad zelf en haar historie, heeft onze gids ons ook nog een kleine graffiti tour gegeven. Tijdens deze tour hebben we ook nog twee andere Nederlandse dames leren kennen, Tessa en Roos, waar we in de avond weer gezellig mee op stap zijn gegaan (derde avond op rij, maar het is ten slotte vrijdag). Na eerst een aantal tegenvallende clubs bezocht te hebben kwamen we uiteindelijk uit in een club die meer voor locals was. En omdat wij één van de weinige gringo's waren stonden we binnen no time op het VIP-deck. We hebben er wederom een mooi feestje van kunnen maken.

De zaterdag was wederom een rustige dag, na eindelijk eens echt goed uitgeslapen te hebben hadden we afgesproken met Blandine om wat te gaan lunchen. Helaas was onze vaste tent gesloten, waardoor we moesten uitwijken naar een ander tentje. Het ideale moment om het lokale gerecht van Valparaiso te proberen, de Chorrillana. Wat het is? Eigenlijk gewoon een kapsalon alleen dan net iets anders. Patat, vlees, uien, ei en kaas! Iets wat je niet te vaak moet eten zegmaar. Vervolgens zijn we weer richting ons hostel gegaan om ons rustig aan klaar te maken voor een volgend avondje stappen.

Deze keer hadden we een leuk groepje verzameld, Blandine was mee, samen met een Fransman en twee Mexicaanse dames uit ons hostel. Waar de avond goed begon, ging het mis toen de Fransman en de Mexicaanse dames een drankje gingen drinken. Tien minuten later waren ze namelijk alle drie KO. Het was dusdanig erg dat we een ambulance moesten regelen. Waar Mike terug is gegaan naar het hostel, om stand-by te staan mocht er iets nodig zijn, zijn Rody en ik meegegaan naar het ziekenhuis. Hier hebben we in principe de hele nacht doorgebracht om een beetje op die mensen en hun spullen te letten.

Na die lange nacht, we lagen pas rond half 8 op bed, hebben we die zondag eigenlijk ook een beetje weggegooid. Het weer was nog steeds niet top, dus het strand zat er nog altijd niet in. We hebben dus alleen weer ons vaste lunchtentje bezocht om vervolgens rustig een potje te kaarten en in de avond op tijd naar bed te gaan.

Maandag, onze laatste dag in Valparaiso. Eindelijk een heerlijke dag om naar het strand te gaan. Hier hebben we dus goed gebruik van gemaakt. Na het ontbijt hebben we in principe meteen onze zwemkleding gepakt om naar een nabij gelegen stad te gaan, Viña del Mar. Hier hebben we de hele dag doorgebracht op het strand. Wel anders dan de laatste keer strand, was de zee redelijk koud en erg wild. Maar mij hoor je niet klagen, in december op het strand, heerlijk. Uiteindelijk hebben we hier ook nog genoten van een mooie zonsondergang en zijn we daarna een hapje gaan eten.

De dinsdag, moving day. In de ochtend hebben we de bus gepakt naar de hoofdstad van chili, Santiago. Bij aankomst in de stad merkten we eigenlijk al meteen dat we in de grootste stad van Chili waren beland. Het was er zo hectisch en druk, misschien nog wel erger dan in Buenos Aires.

Op aanraden van een aantal mensen hadden we een hostel geboekt in de wijk Bellavista. Dit is de uitgaanswijk in Santiago. Het verbaasde ons dus ook niks dat ons hostel, Kombi Hostel, echt een partyhostel was. Natuurlijk zijn we de eerste dag in Santiago traditioneel begonnen met een wandeling door de stad. We hebben de omgeving van ons hostel een beetje verkend. Vervolgens hebben we een aantal drankjes in het hostel gedaan en kennis gemaakt met iedereen in het hostel.

In de avond hadden we afgesproken met Roos, Tessa en de Mexicaanse dames om een drankje te doen. Dit was alleen niet een heel groot succes. Dinsdagavond blijkt namelijk niet echt een stap avond te zijn en we waren dus redelijk op tijd weer thuis.

Op woensdag hadden we met Roos en Tessa afgesproken om bij hun hostel in het zwembad te chillen, waren het niet dat de man bij de receptie een mega slecht humeur had en ons niet binnen liet. Toen zijn we maar met zijn drieën gaan lunchen om vervolgens de cerro San Christobal op te gaan. Dit is een heuvel in het midden van de stad, waar je een uitzicht hebt over bijna de gehele stad. Na met de lift omhoog te zijn gegaan hebben we dus ook genoten van het uitzicht over de hele stad.

'S-avonds was er door het hostel een avondje uit georganiseerd. Het leuke was dat zo'n beetje het hele hostel, inclusief personeel, gezellig mee ging. Eerst zijn we naar een kleine club gegaan, waar we een aantal gratis drankjes konden nuttigen. Vervolgens zijn we naar een grote club geweest, La Ex Fabrica. Hier was een studentenfeest geoorganiseerd en zijn we tot de vroege uurtjes door gegaan.

Donderdag, uitbrakdag. Overdag hebben we eigenlijk heel weinig gedaan. Totdat we rond het avondeten meegenomen werden door een paar Chilenen uit ons hostel. Een voetbalclub, Universidad de Catholica, uit Santiago was namelijk kampioen geworden en dat werd gevierd op Plaza Baquedano. Wij als voetbalfans zijn natuurlijk meteen mee gegaan. Toch leuk om eens mee te maken, zingen, springen, biertjes drinken en tot slot afsluiting door de politie. Om de avond goed af te sluiten hebben we het feestje doorgezet in het hostel, wat het meer dan een gezellige avond maakte.

Op vrijdag hadden we wederom afgesproken om bij Roos en Tessa te gaan chillen. Deze keer waren we wel beter voorbereid want de dames hadden al toestemming geregeld en was het dus geen probleem dat we langs kwamen. Ook zijn we daar gezellig blijven bbq'en. We zijn op tijd naar bed gegaan deze avond, want zaterdag is de dag waar we eigenlijk alle drie al de hele week naar uitkeken.

Zaterdag was namelijk de dag van DEFQON 1!!! Jaja, zelfs in chili hebben ze dit festival. Het voordeel is ook dat wij als Nederlanders gratis hier naartoe mochten. Defqon 1, wat een leuk festival was het. In veel dingen totaal anders dan in Nederland. Neem bijvoorbeeld de Chilenen, voor aanvang van het festival stond het bij de main al helemaal vol en bij elke noot gaan ze helemaal uit hun dak.

Wij hadden vooraf al met een groepje Nederlanders afgesproken om een beetje te verzamelen op het festival, wat het heel gezellig maakte. Na begonnen te zijn op de main hebben we ook een tijdje bij de raw gestaan, om vervolgens weer bij de main af te sluiten.

Al met al was het een heerlijke dag en hebben we echt genoten van dit festival. Enige nadeel was de vlucht die we hadden op zondagmorgen om 6 uur, geen slaap dus. Maar dat is voor het volgende verslag.

Hasta Luego!!