Arequipa en de Colca Canyon

Arequipa, na Lima de grootste stad van Peru. Vooral bekend vanwege de opstanden, de vulkanen en Colca Canyon die in de buurt ligt. Na een nachtrit met de bus, waar we trouwens nog 3 uur mee stil hebben gestaan omdat die kapot was, kwamen we aan in ons hostel. Wederom een Wildrover, 3 op een rij, wat betekend dat we een t-shirt krijgen!

Bij aankomst was Denise al op ons aan het wachten. Rody is die dag meteen naar bed gegaan, aangezien hij zich niet zo heel lekker voelde. Denise, Mike en ik zijn een walking tour gaan doen door de stad. Dit omdat we toch wel wat meer wilden zien van de stad. Natuurlijk duurde deze tour weer veel te lang, maar we hebben wel een paar mooie pleintjes, kerken en kloosters gezien die zich bevinden in en om Plaza de Armas (ja hier hebben ze wederom een Plaza de Armas).

In de avond zijn we even een drankje gaan doen in het cafe van het hostel. Ik moet wel zeggen dat dit de minste van de drie wildrover hostels was. Alles was een beetje oud, het eten was minder en het personeel was een beetje raar. Daarom hebben we ook niet te gek gedaan en zijn we op tijd gaan slapen.

Dag twee zijn we eerst naar de Mercado San Camilo geweest. Hier hebben we weer de meest bizarre dingen gezien. Vervolgens hebben we onze Colca Canyon tour geboekt. Daarna zijn we even opgesplitst, waar Denise naar het hostel ging, zijn wij even naar een kapper gegaan, het was weer tijd om onze baard te scheren en de haartjes te laten knippen.

In de avond hebben we nog een klein drankje gedaan met onze nieuwe vrienden Jan en Laura deze zaten toevallig ook in ons hostel. Wel zijn we heel vroeg gaan slapen, aangezien we al om 3 uur opgehaald zouden worden voor onze Colca Canyon tour. Even kort beschreven, de Colca Canyon is net zoiets als de Grand Canyon, alleen dan een stuk dieper. Worden weer twee dagen afzien dus.

Gelukkig hadden we nog wel even tijd om te slapen, aangezien het drie uur rijden was naar het begin van de tour. Deze begon met een lekker, maar simpel ontbijtje in het plaatsje Chivay. Hier werd ook het programma voor komende twee dagen uitgestippeld en werd er verteld over de actieve vulkaan Sabancaya. En we konden hem inderdaad as zien spuwen toen we buiten kwamen.

Na het ontbijt zijn we met de auto naar de eerste sightseeing plek gereden, Cruz del Condor. Dit is een plek waar heel veel condors horen te zitten. Alleen was bij ons het zicht niet heel goed door de bewolking die in de canyon hing. Jammer, maar toch hebben we er eentje op het laatste moment kunnen spotten die vlak over ons vloog.

Volgende stop was bij Cabanaconde, dit is een klein gehuchtje wat niet veel voorstelde, maar hier begon onze wandeling. Na voorgesteld te zijn aan onze tweede gids, wat by the way een hele saaie Carlos was, begon de trail. Eerste deel bestond alleen maar uit afdalen de canyon in. Aangezien iedereen in zijn eigen tempo de canyon in nog lopen, hadden Mike, Rody en ik besloten om er maar een rap tempo in te gooien. Denise deed het iets rustiger aan, want die wilde ook de informatie volgen van de gidsen. Na in de canyon gewacht te hebben op de rest van de groep, begon deel twee van de trail. Dit bestond uit een stuk omhoog naar San Juan de Chucho. Hier hebben we onze lunch gegeten. Het laatste deel van de dag bestond vooral uit het beklimmen van een deel van de canyon en deze vervolgens weer afdalen tot de Oasis de Sangalle. Hier bevond zich ook onze lodge.

Deze lodge zag er op het eerste oog netjes uit, maar de kamers sloegen nergens op. Er was niet eens licht of een raam op de kamer. Wel hadden ze een zwembad waar we meteen bij aankomst maar in zijn gedoken. Helaas hadden we ook hier weer last van regenseizoen, aangezien het binnen no time begon te regenen en het niet meer ophield de rest van de avond/ nacht.

De rest van de avond hebben we eigenlijk alleen maar een feestje geprobeerd te bouwen met de rest van de groep. Een Canadees voorop, die leek sprekend op de hoofdpersonage Wilson uit de film Cast Away, dus die hebben we maar zo genoemd. Die had in zijn eentje een hele fles rum op gedronken. Dat moet een zware tweede dag voor hem worden.

Dag twee begon trouwens weer veel te vroeg, om 5 uur/ kwart over 5 begon. Dag twee was eigenlijk de hel van de canyon! Deze bestond namelijk uit het beklimmen van de canyon, wat een klim van meer dan 1.100 meter was. Aangezien de dag begon met regen had Denise ervoor gekozen om met de ezel omhoog te gaan. Rody, Mike en ik hebben deze klim wel gelopen en een hel was het. Gelukkig werd het al wel vrij snel droog, maar het was zwaar. Rody en Mike waren natuurlijk wel weer als eerste boven, maar ik heb het rustiger aan gedaan en ben vooral bij de groep gebleven.

Eenmaal boven, konden we eindelijk ontbijten. En dit was nodig ook, aangezien die klim flink wat energie had gekost. Vervolgens werden we door een busje opgepikt om naar de volgende lokatie te gaan. Dit waren wederom hot springs, alleen was deze zo klein en was het zo druk dat Rody, Denise en ik er niet in zijn geweest.

Na deze hot springs was het de bedoeling om met een paar tussenstops terug te rijden naar Arequipa, maar omdat het weer zo slecht was hebben we deze tussenstops maar over geslagen. Wat we allemaal trouwens ook niet heel erg vonden.

Aangekomen in Arequipa hebben we ons even snel klaar gemaakt, aangezien er in de avond meteen een busreis op de planning stond. Volgende bestemming Huacachina, maar dat is voor het volgende verhaal.

Hasta Luego!!